26.09.2021 12:15 | Źródło: Facebook: Demokratyczna Unia Regionalistów Śląskich, zdj. Beata Kusztal, profil społecznościowy Demokratycznej Unii Regionalistów Śląskich

Za nami 7. Diktand Ślōnskij Godki! Z Ôjcowskimi starościami najlepiej poradził sobie Bartłomiej Wanot z Siemianowic Śląskich

Wczoraj w Zabytkowej Kopalni "Ignacy" w Rybniku odbył się 7. Diktand Ślōnskij Godki, którego organizatorem była Demokratyczna Unia Regionalistów Śląskich. W dyktandzie pisanym "po naszymu", do którego zgłosiło się ponad 40 osób, wygrał już po raz trzeci Bartłomiej Wanot z Siemianowic Śląskich, miejsce drugie zajęła Ewa Szczodra z Mysłowic, a ostatni na podium był Mariusz Pomykoł z Rybnika. Uczestnicy w tym roku zmagali się "Ôjcowskimi starościami" na podstawie tekstu Elżbiety Grymel, odczytanymi przez przewodniczącego Śląskiej Partii Regionalnej dra Henryka Mercika. Nagrodą dla trojga laureatów konkursu była wycieczka do Brukseli, ufundowana przez Łukasza Kohuta, rybnickiego posła do Parlamentu Europejskiego.

Konkurs na "Ignacym" prowadzili: radna Sejmiku Województwa Śląskiego Renata Caban oraz Józef Porwoł - prezes Demokratycznej Unii Regionalistów Śląskich, organizatora dyktanda. W tym roku organizatorzy gościli uczestników nie tylko ze Śląska, ale też z Rosji czy Ukrainy. Dyktando sprawdzali m.in. dr hab., prof. Uniwersytetu Wrocławskiego Henryk Jaroszewicz (przewodniczący komisji konkursowej), Alojzy Zimończyk, Rafał Adamus, Stanisław Neblik czy Andrzej Szczoponek, a w trakcie, gdy komisja poprawiała prace uczestnicy i zaproszeni goście mogli posłuchać koncertu bluesmana Marka McCarrona Motyki. Sponsorami nagród w tegorocznym dyktandzie, poza europosłem Łukaszem Kohutem, byli także: firma Lubar, DURŚ, firma Mersplast, europoseł Marek Plura i przedstawiciele Zabytkowej Kopalni "Ignacy". Goście mogli też skosztować tradycyjnego "ślōnskigo kołocza" pani Bogusławy Konsik z Pszowa.

Laureaci:

1. Bartłomiej Wanot - Siemianowice Śląskie

2. Ewa Szczodra - Mysłowice

3. Mariusz Pomykoł - Rybnik

4. Krzysztof Szymura - Rybnik

5. Danuta Orenowicz - Ruda Śląska

6. Piotr Hink - Gaszowice

7. Ewa Grzesik-Racibórz

8. Teresa Urbańczyk - Jankowice pszczyńskie

9. Pavel Shutov - Sankt Petesburg

10. Małgorzata Foltyn - Żory

Zobaczcie tekst dyktanda:

Ôjcowski starości

Mieli my pora miesiyncy nazod Dziyń Mamulki, a za pora tydni niyskorzij bōł Dziyń Ôjca, tōż dzisioj bydzie ô ôjcowskij starości.

Moji znajōmki dugo dziecek niy mieli, ale jak babie bōło już bez sztyrdziyści lot, ôroz poczuła sie przi nadzieji. Jeji chopeczek ôd tyj radości praje zgupioł! Kupowoł ji same dobre jodło, ale ôna miała yno smak na wodziōnka. Jednako, coby go niy urazić, wszyjsko jadła, chocioż yno po kōnsku. Skuli tego fest rubo sie zrobiyła a figura straciyła. Na rodzyni dobro klinika wybrali i ze dochtorskōm pōmocōm sie jejich Walduś na świecie znod!

Tyn jejich synek ôd małego bōł wymyślaty. Cycka niy chcioł duldać, yno te zagraniczne papinki. Potym jak poszoł do szkōłki, to bele czego niy ôblyk, a porzad cosik wynokwioł.

A jeszcze przi tym fest szpetnie klōn, jak czego zaroz niy dostoł! Jedni radziyli, coby mu dać kijym po rzici, bo se za tela dozwōluje, ale inksi godali, że to tym jego starym trza prziloć, bo małymu za wielgo zwōlo dowajōm. Skuli tego te nasze znajōmki ze wszyjskimi sōmsiadami prziśli na krziwe pyski! Kej Walduś poszoł do szkoły, to tam bōło jeszcze gorzij! Bezto derechtorka zawołała ôd niego ôjcōw, a posłała ich ś nim do szkolnego psychologa.

– Wiysz, dziołcho, co jo tam gańby wystoła, tego sie niy do ôpisać! – padała mi tak nasza znajōmo, jak my sie potkały. Ta psycholog godała, co my ku Waldusiowi sōm niy jak ôjce, ale jak starziki, za fest go rozpuszczōmy, a przisiyngōm ci, że my go yno jak nojlepij wychować chcymy! Ze synkym tyż pogodała, ale ônymu sie tako godka ganc niy widziała

i padoł, że jak ta gupio baba posłōchōmy, tōż my niy sōm jego ôjce! Co mōm robić, co mōm robić! – halatała.

Jo tyż niy wiedziała, co ji mōm ôdpedzieć, boch piynć dziecek wychowała, ale ône same na to prziszły, że na wszyjsko nōm niy styknie.

Jednako sprawa ze Waldusiym załatwiyła sie sama. Do szkoły prziszła modo rechtorka, co sie zajyna szportym, a już jakisik medale na swojim kōncie tyż mo. Ôna umiała synkowi przegodać do rozumu! Poradziyła mu, coby te wszyjski gupoty (elektryczno hulajnoga a fest drogi mobilniok) pociep a za tryningi sie wziōn. Jak trocha poturnuje, to sie mu gupot niy bydzie chciało, a ku tymu takigo karlusa dziołchy bydōm miały rade.

Waldusiowo mamulka zaś halace, że ôna synka w dōma praje niy widuje, bo sztyjc po jakisik zawodach jeździ. Ale taki to już sōm ôjcowski starości!

RELACJA: