Co roku WHO wyznacza Europejski Tydzień Immunizacji (EIW), aby promować szczepienia jako ważne narzędzie zapobiegania chorobom i ochrony życia. W styczniu wszedł w życie zaktualizowany kalendarz szczepień obowiązkowych - wprowadzono zmiany m.in w zakresie terminów poszczególnych szczepień oraz wskazań do podania szczepionek.
| Źródło: Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Rybniku, ktomalek.pl, GIS
Europejski Tydzień Szczepień
Zgodnie z nowymi zaleceniami dziecko powinno być zaszczepione przed wypisaniem z oddziału noworodkowego. Do tej pory dzieci musiały być zaszczepione przeciwko gruźlicy i WZW typu B w ciągu 24 godzin po urodzeniu lub innym możliwym terminie przed wypisaniem z oddziału noworodkowego. Zmianie uległ zapis dotyczący obowiązkowych szczepień wcześniaków przeciwko pneumokokom. Od teraz 4-dawkowy schemat szczepienia podstawowego, czyli trzy dawki szczepienia pierwotnego oraz jedna dawka uzupełniająca (3+1) obejmuje również dzieci od 2. miesiąca życia do ukończenia 12. miesiąca życia urodzone przed końcem 37. tygodnia ciąży lub urodzone z masą ciała poniżej 2500 g.
Przesunięto podanie drugiej dawki szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce z 10. na 6. rok życia.
Zmieniły się też zasady szczepienia z użyciem szczepionki wysoce skojarzonej typu "6 w 1"(DTPa-IPV-Hib-HBV). W przypadku dzieci, u których planuje się to szczepienie należy podać jedną dawkę szczepionki przeciwko WZW typu B w 1. dobie życia, uwzględniając narażenie na zakażenie HBV.
Obowiązkowe szczepienia ochronne w ramach kalendarza szczepień na rok 2019
Obowiązkowe szczepienia ochronne w ramach kalendarza szczepień na rok 2019
Gruźlica
Szczepionka BCG (Bacillus Calmette-Guérin) przeciwko tej chorobie zawiera żywe, osłabione prątki bydlęce. Zgodnie z nowym kalendarzem szczepień podaje się ją przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego.
WZW typu B
Szczepionka BCG (Bacillus Calmette-Guérin) przeciwko tej chorobie zawiera żywe, osłabione prątki bydlęce. Zgodnie z nowym kalendarzem szczepień podaje się ją przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego.
WZW typu B
Wirusowe zapalenie wątroby typu B (wzw B)
Szczepionka należy do grupy tzw. szczepionek "nieżywych" i zawiera rekombinowana, czyli sztucznie wytworzoną część wirusa.
Szczepionka należy do grupy tzw. szczepionek "nieżywych" i zawiera rekombinowana, czyli sztucznie wytworzoną część wirusa.
Szczepionkę przeciw wzw B podaje się w trzech dawkach:
- w ciągu 1. doby po narodzinach,
- w 2. miesiącu życia,
- w 7. miesiącu życia.
Błonica
Szczepionka przeciw tej chorobie zawiera nieaktywowaną toksynę błonicza. Ma postać szczepionki monowalentnej D (wyłącznie przeciwko błonicy) lub skojarzonej przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP/DTaP) lub przeciw błonicy i tężcowi (DT), gdy istnieją przeciwwskazania do szczepienia przeciw krztuścowi.
Szczepionka przeciw tej chorobie zawiera nieaktywowaną toksynę błonicza. Ma postać szczepionki monowalentnej D (wyłącznie przeciwko błonicy) lub skojarzonej przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP/DTaP) lub przeciw błonicy i tężcowi (DT), gdy istnieją przeciwwskazania do szczepienia przeciw krztuścowi.
Szczepienie przeciwko błonicy przeprowadza się w następującym schemacie:
- w 2. miesiącu życia (DTP),
- od 3. do 4. miesiąca życia (DTP)
- od 5. do 6. miesiąca życia (DTP),
- od 16. do 18. miesiąca życia (DTP),
- w wieku 6. lat (DTaP),
- w wieku 14. lat (DTaP),
- w wieku 19. lat (dT).
Tężec
Szczepionka przeciwko tężcowi należy to tych inaktywowanych, zawiera oczyszczoną, nieaktywną toksynę tężcową. Schemat szczepień realizuje się szczepionkami skojarzonymi przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP/DTaP), szczepionka monowalentną T (przeciw tężcowi) lub szczepionką przeciw błonicy i tężcowi (DT), gdy zachodzą przeciwwskazania do podania szczepienia przeciw krztuścowi.
Szczepionka przeciwko tężcowi należy to tych inaktywowanych, zawiera oczyszczoną, nieaktywną toksynę tężcową. Schemat szczepień realizuje się szczepionkami skojarzonymi przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP/DTaP), szczepionka monowalentną T (przeciw tężcowi) lub szczepionką przeciw błonicy i tężcowi (DT), gdy zachodzą przeciwwskazania do podania szczepienia przeciw krztuścowi.
Schemat szczepienia wygląda tak samo, jak w przypadku szczepienia przeciw błonicy:
- w 2. miesiącu życia (DTP),
- od 3. do 4. miesiąca życia (DTP)
- od 5. do 6. miesiąca życia (DTP),
- od 16. do 18. miesiąca życia (DTP),
- w wieku 6. lat (DTaP),
- w wieku 14. lat (DTaP),
- w wieku 19. lat (dT).
Krztusiec
Szczepionka przeciw krztuścowi zawiera pełnokomórkowy składnik krztuśca (DTwP) lub bezkomórkowy składnik krztuśca (DTaP). Zawsze jest podawana w jednym wstrzyknięciu jako szczepienie przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP).
Szczepionka przeciw krztuścowi zawiera pełnokomórkowy składnik krztuśca (DTwP) lub bezkomórkowy składnik krztuśca (DTaP). Zawsze jest podawana w jednym wstrzyknięciu jako szczepienie przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP).
Schemat szczepień przeciwko krztuścowi wygląda następująco:
- w 2. miesiącu życia (DTP),
- od 3. do 4. miesiąca życia (DTP),
- od 5. do 6. miesiąca życia (DTP),
- od 16. do 18. miesiąca życia (DTP),
- w wieku 6. lat (DTaP),
- w wieku 14. lat (DTaP).
Polio (nagminne porażenie dziecięce lub choroba Heinego-Medina)
Szczepionka przeciw polio zawiera inaktywowane (zabite) poliowirusy, podaje się ją w czterech dawkach - trzy dawki szczepienia podstawowego i dawka przypominająca (3+1).
Szczepionka przeciw polio zawiera inaktywowane (zabite) poliowirusy, podaje się ją w czterech dawkach - trzy dawki szczepienia podstawowego i dawka przypominająca (3+1).
Schemat szczepienia przeciwko polio wygląda następująco:
- między 3. a 4. miesiącem życia (IPV),
- między 5. a 6. miesiącem życia (IPV),
- między 16. a 18. miesiącem życia (IPV),
- w wieku 6 lat (IPV).
Hib
Szczepionka przeciw zakażeniu tą bakterią dostępna jest w postaci skoniugowanej (antygen połączony jest z nośnikiem ułatwiającym zbudowanie odporności). Stosuje się szczepionki monowalentne lub połączone z innymi antygenami (przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi, wzw B i polio). Szczepienie podaje się w schemacie:
Szczepionka przeciw zakażeniu tą bakterią dostępna jest w postaci skoniugowanej (antygen połączony jest z nośnikiem ułatwiającym zbudowanie odporności). Stosuje się szczepionki monowalentne lub połączone z innymi antygenami (przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi, wzw B i polio). Szczepienie podaje się w schemacie:
- w wieku 2. miesięcy (Hib),
- od 3. do 4. miesiąca (Hib),
- od 5. do 6. miesiąca (Hib),
- od 16. do 18. miesiąca (Hib).
Szczepienie przeciwko odrze, śwince i różyczce podaje się w formie skojarzonej (MMR). Szczepionka zawiera żywe, osłabione wirusy. Podaje się ją:
- między 13. a 14. miesiącem życia (MMR),
- w wieku 6. lat (MRR).
Zakażenie pneumokokowe
Istnieją dwa rodzaje szczepionek przeciwko pneumokokom - skoniugowane (podawane u dzieci do 5. roku życia) oraz polisacharydowe (można stosować dopiero po 2. roku życia). W schemacie szczepień obowiązkowych podaje się szczepionkę skoniugowaną w następującym schemacie:
-
w 2. miesiącu życia (PCV),
-
w 4. miesiącu życia (PCV),
-
w 13. miesiącu życia (PCV).
Źródło: ktomalek.pl
Napisz komentarz
Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj